تو یوسفی و مجازات یوسفی این است

بسم الله

میلاد امام کاظم علیه السلام مبارک.

هنوز غرق سکوت تواند زندان ها
و پای بند نگاهت دل نگهبان ها

تو مثل یک نفس تازه حبس می گشتی
تویی که در نفست گم شدند طوفان ها

نشد طلوع کنی تا تو را طواف کنند
تقیه کار شدند آفتاب گردان ها

چه خلوت خوشی... آرام زیر لب گفتی
و سجده کردی جای تمام انسان ها

تو یوسفی و مجازات یوسفی این است
چنین دهند گواهی تمام قرآن ها

شعر از دکتر محمدمهدی #سیار

پ.ن. سیار بی گمان از رویش های مبارک ادبیات متعهد در سال های اخیر است. ذوق خوب و زبان روان ـ و در عین حال قوی ـ و دیدی عمیق، سیار را از افراد برگزیده ی شعر این چند سال کرده؛ در حالی که این شاعر محجوب دهه ی شصتی، به خواست خدا، وقت زیادی برای پیشرفت دارد و چیزی در من می گوید، او ترکیبی است از مرحوم سیدحسن حسینی و مرحوم قیصر امین پور... از سیار تاکنون چند کتاب شعر منتشر شده که همگی خواندنی هستند: حق السکوت، بی خوابی عمیق، و رودخوانی. شاید تنها اسم دومین کتاب او (بی خوابی عمیق) از کل برخی کتابهای شعر قشنگ تر باشد!