ما و حرف های مفت

بسم الله

امروز می نویسد "دخترک هایی که در برج میلاد رقصیده بودند احضار شدند." خبر سنگینی است و مثل بمب صدا می کند: کشاندن دخترهای خردسال به دادگاه. شاید چند میلیون نفر این مطلب را مستقیم یا باواسطه می خوانند. لابد خیلی ها هم ناراحت می شوند و بدبین یا بدبین تر می شوند و فحشی می دهند و...
فردا مطلب دیروزش را از صفحه ی اصلی اش حذف می کند و می نویسد مطلبی که دیروز گذاشتم مبنای محکمی نداشت!

سابقه ی زدن حرف مفت در عالم، تقریباً به میزان حضور این موجود دو پای مختار است. امروز هم حرف مفت زیاد است و فرقش با قبل این است که حرفهای مفت خیلی سریع و وسیع پخش می شوند. زور من و شما هم به این جریان نمی رسد. ولی هیچ توقع زیادی نیست که چند کار ساده را از خود بخواهیم:

1- از هر جایی دنبال کسب خبر نباشیم. واقعاً عاقلانه است اگر چند بار دروغگویی فرد یا رسانه ای را دیدیم، باز هم خودمان را در معرض دروغ شنوی از او قرار دهیم؟
2- برای حرفهایی که می شنویم، ولو مقدار کمی، احتمال دروغ یا خطا کنار بگذاریم. هر حرفی را معیار قضاوت و موضع گیری قرار ندهیم.
3- هر چه را می بینیم و می شنویم، تا بین خود و خدا احساس حجتی نمی کنیم، پخش نکنیم.

این توصیه ها را ـ که گوینده اش هم شدیداً محتاج عمل به آن هاست ـ می شود به چشم راه هایی برای داشتن "دنیایی" بهتر دید. اما مهم تر از این، خراب یا خراب تر نشدن "آخرت" است... وَ مَن یَعمَل مِثقالَ ذَرَةً شَرّاً یَرَهُ. کمی مراقب تر باشیم.