عشق فریادرس

بسم الله

سلام.

بیتی است از جناب حافظ در انتهای غزلی که احتمالا همه خوانده اید و شنیده اید:

عشقت رسد به فریاد، گر خود به سان حافظ

قرآن ز بر بخوانی، با چارده روایت...

البته ممکن است در نسخه های گوناگون، این بیت به شکل های متفاوت آمده باشد.

مدت ها این بیت را برای خودم این طور معنا می کردم که "اگر مانند حافظ، قرآن را در چهاره روایتش از حفظ بخوانی، عشق به فریادت می رسد". حالا این که منظور از چهارده روایت و عشق و به فریاد رسیدن چیست را باید از اهلش پرسید؛ که من نه اهلش هستم و نه پرسیده ام! ولی تازگی دیدم می شود بیت را طور دیگری معنا کرد که به نظرم درست تر است: "گرچه خودت مانند حافظ قرآن را در چهارده روایت از حفظ بخوانی، باز این عشق است که می تواند به فریادت رسد و کاری از خودت ساخته نیست". به عبارتی، شاید بهتر باشد تأکید روی "عشقت رسد به فریاد" باشد، نه روی ادامه ی بیت.

شاید حرفی که زدم برای شما هیچ تازگی نداشت البته.

پ.ن. الله ولی الذین امنوا یخرجهم من الظلمات الی النور...

یا علی