از بالای دیوار سفارت تا کف خیابان های تهران (در باب انتخابات، ده)

بسم الله

الآن قطعاً بازار نوشتن در مورد مناظره خیلی داغ است؛ از همه طرف... ولی خواهش می کنم این چند خط را با حوصله بخوانید...
قطعا یکی از نقطه های خاص مناظره (البته باید متأسف بود برای جامعه ای که این چنین نقاطی برایش خاص است) صحبت جهانگیری به قالیباف بود که آنان که سفارت را گرفتند حالا در ستاد چه فردی هستند؟

آن قسمت دلم که خیلی اهل عاقبت سنجی نیست گفت کاش قالیباف بگوید آنان که ظهر #عاشورا هلهله کردند و رقصیدند حالا در ستاد کدام فردند؟ یا دست کم طرفدار کدام طرف اند؟ ولی آن قسمت اش که کمی منطقی تر است تردید دارد که خوب بود این حرف زده می شد یا نه...

من نه از دیوار سفارتی بالا رفته ام و نه آن کار را درست می دانم. ولی فکر می کنم خیلی از آنانی که این کار را کردند، اشتباه شان در مصداق بود؛ نه جهت گیری... آن ها دشمن را خوب شناختند؛ راه مقابله را اشتباه رفتند. و وضع این ها خیلی بهتر از آنانی است که کلاً سمت و سوی شان رو به ترکستان ـ و عبارت بهتر رو به #کفرستان ـ است...

یادم به سخنی از امیرالمؤمنین روحی فداه افتاد؛ خطبه ی 61 نهج البلاغه. حضرت می فرمایند "لیس من طلب الحق فأخطأه کمن طلب الباطل فأدرکه". یعنی فرق است بین کسی که در پی حق باشد اما آن را اشتباه بگیرد با کسی که دنبال باطل است و آن را بیابد...

آقای جهانگیری! فرق است بین آنان که در پی مبارزه با استکبار بودند و اشتباه کردند با آنان که در عزای سیدالشهداء بزم شادی راه انداختند... آن چه بد است این است که این گروه دوم حامی فرد و جریانی باشد.

یا حق

لینک آسیاب در تلگرام (کلیک کنید)