که را عروس می بری؟

بسم الله

رفتار ذلت بار و آبرو بر این حضرات، یادم را به رفتار مردی انداخت که این نمایندگان، چند وقتی یک بار با تاج گل به حرمش می روند و با آرمان هایش بیعت می کنند...
نماینده ی شوروی، که جایگاهش در دنیای آن موقع شاید کم تر از جایگاه امریکای امروز نبوده، می آید دیدار امام. شنیده ام قبل از دیدار سعی می کنند برخی رفتارهای رایج در دیدارهای دیپلماتیک را به امام بگویند تا آن ها را رعایت کند؛ مثلاً چگونه و کی دست دادن و از این چیزها. طرف می آید و جواب گورباچف را می خواند. امام در چند جمله ی بسیار کوتاه جواب می دهند؛ با این مضمون که این حرف ها جواب حرف من نبود و به زبان خودمانی، شما نفهمیدید من چه گفتم. امام بعد از این صحبت کوتاه برمی خیزد. بقیه هم پا می شوند. امام یکی از دست ها را پشت کمر خود می گذارد و راه می افتد. از جلوی فرستاده ی گورباچف هم رد می شود بی آن که حتا با او دست دهد یا صحبت خاصی کند!
و حالا این آقایان مدعی بیعت با آرمان ها و انقلاب او هستند.

بدبختی این است که این افراد ـ با این سطح از عزت نفس ـ تصمیم گیران این مملکت هستند. این ها می نشینند آن جا و با رأی هایی که قطعاً ریشه در روحیات و فهم شان دارد، برای نظامی که میراث خمینی کبیر است تصمیم می گیرند!

پ.ن یک. تَکرار می کنم: حالا حالاها باید از این مجلس خورد...

پ.ن دو.

به بوق و کوس می بری، به روم و روس می بری

نه مام توست این وطن؟ که را عروس می بری؟

علی معلم