آخرین مطالب
امکانات وب
بسم الله
توضیح: به نظرم خواندن کتاب فتح خون سید شهید ما آقا مرتضای آوینی، این روزها شدیدا مناسبت دارد. ان‌شاء‌الله چند روزی مهمان سید می‌شویم.
عمر ابن خطاب و زبیر دو تن از مشهورترین صحابه‌ی رسول خدا بودند، اما سرپیچی فرزندان آنان از بیعت با یزید نه از آن جهت بود که آن دو داعیه‌دار حق و عدالت باشند؛ اگر این‌چنین بود، می‌بایست که در وقایع بعد، آن دو را در کنار حسین ابن علی علیه‌السلام بیابیم... آن دو داعیه‌دار نفس خویش بودند، و امام نیز با آگاهی از این حقیقت، حتی برای لحظه‌ای با آنان در یک جبهه‌ی واحد قرار نگرفت؛ حال آن‌که عقل ظاهری این‌چنین حکم می‌کند که امام حسین علیه‌السلام برای مبارزه با یزید، مخالفین سیاسی او را در خیمه‌ی خویش گرد آورَد... و آنان که عقل شیطانی معاویه و شیوه‌های سیاسی او را می‌ستودند، پُر روشن است که حسین ابن علی را نیز همانند پدرش به باد سرزنش خواهند گرفت. اما چه باک، سرزنش و یا ستایش اصحاب زمانهْ ما را به چه کار آید؟ اگر راه روشن سیدالشهداء به این‌چنین شائبه‌هایی از شرک آلوده می‌شد، چگونه می‌توانست باز هم طلایه‌دار همه‌ی مبارزات حق‌طلبی در طول تاریخ باقی بماند؟
کتاب فتح خون، شهید سید مرتضای آوینی. ص۲۱. نشر واحه
برچسب : نویسنده : 3asiabc بازدید : 185