سدید یا شدید؟ (در باب انتخابات، هشت)

بسم الله

فرمود: «یا ایها الذین امنوا اتقوا الله و قولوا قولا سدیدا»؛ آیه ی هفتاد و هفت سوره ی احزاب.استاد انصاریان در ترجمه این آیه نوشته است: ای مؤمنان! از خداوند [اطاعت کرده، و از محرّماتش] بپرهیزید، و سخنِ استوار و درست بگویید.

رفته ام در یک برنامه ی انتخاباتی نشسته ام که قرار است حامی های نامزدها بیایند و از فرد مورد علاقه و نظرشان طرفداری کنند و از این جور چیزها. و متأسفانه گاهی در این جور جاها چه قدر می شود دید که به این آیه ـ هم! ـ عمل نمی شود... فرد الف (که طرفدار یکی از آقایون است) با فاصله ی کم تر نیم متری آقای ب (که حامی آن نامزد دیگر است) نشسته و حرفی که ده دقیقه پیش همین آقای ب زده است را به شدت تغییر می دهد (آن هم نه فقط تغییر معنوی؛ که حتا لفظ را هم عوض می کند) و به جمله ای که خودش در دهان آقای ب گذاشته حمله می کند!

 فردی که حامی آقای روحانی است چند خوبی برای برجام بیان می کند: داروهای برخی بیماری ها به راحتی به دست می آید؛ گردشگری رو به رونق است؛ فروش نفت بالا رفته و... یک نفر از میان جمع می خواهد نقد کند. دو حرف می زند که یکی کاملا حق است و یکی کاملا باطل. می گوید شما فقط از خوبی های برجام می گویید؛ این را هم بگو که چه داده ایم... و این سخنی است بسیار حق. اما یک حرف باطل هم می زند و می گوید شما می گویید تنها دست آورد برجام رونق گردشگری در یزد است! در حالی که او این را نگفت. به نظرتان در ادامه چه شد؟ همین حرف نادرست کنتقد (که اصل نقدش کاملا جدی بود) باعث شد حامی آقای روحانی به جای پرداختن به اصل حرف، آن تکه ی نادرست را یگیرد و در موردش حرف بزند و اصلاً هیچ اشاره ای به چیزهایی که در برجام دادیم و نسبت آن ها با چیزهایی که گرفته ایم نکند. و چه بسا جو جلسه به سمتی برود که شنونده حق را کاملا به همین حامی دهد؛ در حالی که او به اصل نقد هیچ جوابی نداد. در حالی که اگر منتقد، این تکه ی نادرست را به حرفش نیفزوده بود، آن آقا چنین راه فراری نداشت... اصلا جدا از این که کدام راه برای به بن بست رساندن طرف بهتر است، مهم و حق این است که ما در نزاع و جدل انتخاباتی هم چنین دروغ هایی نگوییم و یا (با حسن ظن) این بی دقتی ها را مرتکب نشویم؛ می خواهد طرف را به بن بست بکشیم یا نه.

 برادر و خواهری که طرفدار هر یک از این نامزدها هستید و مخالف هر کدام دیگر یا هر فرد و تفکرِ دیگری! لطفاً سخن استوار و سدید بگویید؛ چه در موافقت و چه در مخالفت. بعضی حرف ها در حد بحث های متداول در صف نانوایی و تاکسی و اتوبوس ارزش دارد؛ نه بیش تر. هنر، قول سدید است؛ نه قول شدید!

پ.ن. چه جالب است؛ آیه ای که بالا نوشتم در سوره ی "احزاب" است! و چه خوب است احزاب و طرفداران شان دست کم به همین یک آیه عمل کنند...

 یا حق