بسم الله
مرحوم استاد سید منیرالدین حسینیِ هاشمی:
«پیاده شدنِ مدل سرمایهداری در ایران بستر تحمیل محرومیتهای سیاسی و فرهنگی شده، و مشکلات اقتصادی و اختلاف طبقاتی بهوجود آورده است.
در ایران، [فرضا]ً ۲۰ درصد از جامعه، هم پول دارند و هم مقام دارند و هم ارضاء جنسی دارند؛ ۳۰ درصد بهصورت متوسط در فشار هستند ولی اینها را تا حدودی دارا هستند. و ۵۰ درصد هم در فقر اقتصادی، فقر جنسی و فقر هویتی زندگی میکنند. چون آنها دارند تحقیرشأن میکنند! جامعه دارد تحقیرشان میکند!
بَعد، غرب به این جمعیت بزرگ (به این ۵۰ درصد) میگوید: شما آزادید! شما آدم هستید! اختیار شما به دست خودتان است! اینها چکاره هستند؟! این ارزشها هستند که شما را اینطور محدود کردهاند!!
یک بار نمیگوید «انگیزش مادی» و «اختلاف طبقاتی» و «نظام سرمایهداری» شما را اینطور کرده است! یک بار نمیگوید غلط بودنِ «نظامِ توزیع ثروت، قدرت، اطلاعات»، شما را اینگونه کرده است! مرتب میگوید «وابستگی شما به ارزشها» شما را اینطور کرده است!
بنابراین، طبیعی است که در جامعه ناهنجارهای تلخی بهوجود آید که برای دشمن مایهٔ امیدواری میشود و او میتواند ارزشهای اسلامی را، بهدلیل محرومیتهایی که خودِ نظام سرمایهداری در عمل برای مردم ایجاد کرده است، مورد هجوم قرار بدهد!»
پ.ن. البته این یک بُعد ماجراست که نباید از آن غافل بود. صحبت در این مطلب، عمیق تر از کم کاری ها و خیانت ها و... است. اساساً یکی از موتورهای محرک جامعه ی سرمایه داری، ایجاد حرص و ولع نسبت به دنیاست؛ حرص و ولعی که ارضاء هم نمی شود. باید دانست این ناشی از چیست و مراقب بود که آدرس اشتباهی به ما ندهند.
برچسب : نویسنده : 3asiabc بازدید : 306