غربال دهر و صبر خدا

بسم الله

کمی بیش از دو سال گذشته است: انتخابات ریاست جمهوری ۹۶ را خوب یادمان است...

آن ایام به یکی از دوستان گفتم به نظرم روحانی رأی نمی‌آورد. گفتم گمانم حساب و کتاب‌های مخفی عالم و شیوه‌ی خداوند این نباشد که او مجدد رأی بیاورد. اما آشکار است که اشتباه کرده بودم...

حالا دو سال گذشت و روزگار چیزهای عجیبی بر‌ ما نمایاند. مردم را می‌ترساندند که اگر رئیسی یا قالی‌باف رأی آورند دلار تا سال آینده ۵۰۰۰ تومان را رد می‌کند؛ حالا خوشحالیم که دلار به ۲۰ نرسید و فعلا حوالی ۱۳ است. روحانی در مناظرات و هاشمی در سخنرانی رسمی و علنی، سمت موشک‌های سپاه و نمایش قدرت آن‌ها هدف گرفتند و ظاهرا جناب روحانی دل‌گیر بود که چرا وقتی در آستانه‌ی توافق هسته‌ای بودیم، شهرهای موشکی سپاه رسانه‌ای شد؛ حالا برجام بر باد رفته و در پی‌اش اموری رخ داده که روحانی اظهار می‌کند دست سپاه را می‌بوسم به خاطر استفاده از نمونه‌ای از موشک‌ها... موشکی که حتما - ولو نامرئی - رویش شعار هم نوشته شده بود... روحانی در مناظرات با افتخار و اطمینان گفت تحریم‌های هسته‌ای را در این دولت برداشتم و باقی تحریم‌ها را در دولت بعد برمی‌داریم؛ حالا گذشته از قبلی‌ها، وزیر خارجه‌اش که لابد قرار بود با مذاکرات او تحریم‌های دیگر هم لغو شوند، تحریم می‌شود!

شاید باز هم اشتباه کنم؛ اما به گمانم سنت خدا این نیست که دولت تدبیر و امید قهرمان ملی شود... و اگر این دولت امتداد نیافته بود، الآن قهرمان محسوب می‌شد. اگر روحانی همین باشد که ما دیده‌ایم و همین بماند، گمانم قسر در نخواهد رفت... ولی صبر خدا زیاد است و مثل بی‌صبر و بی‌علمی مثل من دنبال تمام شدن ماجرا در چهار سال نیست.

پ.ن. غربال دهر نام یکی از مقالات سید شهید، آقا مرتضای آوینی در کتاب فتح خون است.